Wat is een obligatie-ETF?

De afkorting ‘ETF’ staat voor Exchange Traded Fund, ofwel een fonds dat verhandelbaar is op de beurs. Het is een verzameling van, bijvoorbeeld, geselecteerde aandelen of obligaties. Door zo’n fonds op de beurs te kopen, koop je meteen een deeltje van alle aandelen of obligaties die in het fonds zitten. Gaat de waarde van de aandelen of obligaties naar omhoog, dan stijgt ook het fonds in waarde. Het is een slimme manier om meteen gespreid te beleggen en het risico in te dijken. Immers, doet één aandeel of obligatie in het fonds het slecht, kunnen de andere dat misschien wel compenseren. 

Een ETF wordt ook wel een ‘tracker’ genoemd, omdat het de koers van de effecten in zijn korf volgt (‘to track’ = ‘volgen’) en deze zo nauwkeurig mogelijk nabootst. Je zou ze de ‘coverbands’ van de beleggingswereld kunnen noemen.

Hierbij een voorbeeld: de BEL20, een aandelenindex, is een mandje met de 20 aandelen van de grootste beursgenoteerde bedrijven in België. Euronext beslist jaarlijks welke bedrijven in die top 20 passen op basis van een aantal criteria. Als belegger zou je ervoor kunnen kiezen om elk aandeel uit de BEL20 apart aan te kopen, maar dat brengt een hoger prijskaartje met zich mee dan in één klap een ETF aan te kopen die alle aandelen van de BEL20 in een korf verzamelt en zo nauwkeurig mogelijk volgt. Stijgt of daalt de waarde van de BEL20-index met 2%, dan stijgt of daalt de waarde van de ETF ook met 2%.

Wanneer een bedrijf of een land geld wil lenen, kan het daarvoor een obligatie uitgeven. Op de beurs kan je op zo’n obligatie inschrijven. Het land of bedrijf krijgt dan jouw geld, de prijs van de obligatie, en moet dat uitgeleende bedrag later volledig aan jou terugbetalen. Aan een obligatie hangt steevast een looptijd, bijvoorbeeld, één of vijf of tien jaar. Sommige obligaties lopen zelfs tot in de eeuwigheid. Je leent je geld dan voor die vooraf bepaalde periode uit. Wanneer de obligatie vervalt, krijg je je geld terug.

Tijdens de looptijd van de obligatie krijg je vaak jaarlijks een vaste vergoeding als compensatie. Die intrestvoet is voor elke obligatie anders en houdt nauw verband met de rente, de looptijd en het risico.  Zo zal de intrest voor een obligatie uitgegeven door een land doorgaans lager zijn dan de intrest op een obligatie voor een bedrijf. De kans dat een land failliet gaat en het geleende geld niet kan terugbetalen, ligt immers vaak lager dan de kans dat een bedrijf failliet gaat. Hoe meer risico, hoe hoger de intrestvoet.

Obligaties worden gezien als een meer veilige belegging omdat ze een vaste opbrengst bieden. Daarom passen ze beter in de portefeuilles van defensieve beleggers, terwijl aandelen meer passen bij de dynamische beleggers. Er bestaan ook obligatie-ETF’s. Dat zijn ETF’s die alleen maar in een mandje obligaties beleggen. Als je bij Matti een eerder defensief beleggersprofiel hebt, zal Matti wat meer in obligatie-ETF’s beleggen. De kans dat de waarde van die belegging zakt (of stijgt), is beperkter.

Weetje: Matti kiest enkel voor kapitaliserende ETF’s. Dat zijn ETF’s die de uitgekeerde intrest (bij obligaties) of de dividenden (bij aandelen) opnieuw belegt. De rente van de obligaties ontvang je dus niet op je geldrekening maar wordt meteen opnieuw geïnvesteerd. Dat heeft als voordeel dat je als Matti-belegger geen roerende voorheffing moet betalen op die intrest of dividenden.